غریبه

سیمین بهبهانی(2)................

افسانهٔ زندگی         
همنفس ، همنفس ، مشو نزدیک            خنجرم ،‌ آبداده از زهرم
اندکی دورتر !‌ که سر تا پا           کینه ام ، خشم سرکشم ، قهرم
لب منه بر لبم !‌ که همچون مار            نیش در کام خود نهان دارم
گره بغض و کینه یی خاموش          پشت این خنده در دهان دارم
سینه بر سینه ام منه !‌ که در آن            آتشی هست زیر خاکستر
 ترسم آتش به جانت اندازم            سوزمت پای تا به سر یکسر
مهربانی امید داری و ، من            سرد و بی رحم همچو شمشیرم
 مار زخمین به ضربت سنگم           ببر خونین ز ناوک تیرم
یادها دارم از گذشتهٔ خویش           یادهایی که قلب سرد مرا
 کرده ویرانه یی ز کینه و خشم           که نهان کرده داغ و درد مرا
یاد دارم ز راه و رسم کهن            که دو ناساز را به هم پیوست
 من شدم یادگار این پیوند            لیک چون رشته سست بود ، گسست
خیرگی های مادر و پدرم            آن دو را فتنه در سرا افکند
 کودکی بودم و مرا ناچار           گاه از این ،‌گاه از آن ، جدا افکند
 کینه ها خفته گونه گونه بسی          در دل رنجدیدهٔ سردم
گاه از بهر نامرادی ی خویش          گه پی دوستان همدردم
کودکی هر چه بود زود گذشت            دیده ام باز شد به محنت خلق
دست شستم ز خویش و خاطر من            شد نهانخانهٔ محبت خلق
دیدم آن رنج ها که ملت من           می کشد روز و شب ز دشمن خویش
 دیدم آن نخوت و غرور عجیب           که نیارد فرود ، گردن خویش
 دیدم آن قهرمان که چندین بار            زیر بار شکنجه رفت از هوش
لیک آرام و شادمان ، جان داد            مهر نگشوده از لب خاموش
دیدم آن چهرهٔ مصمم سخت           از پس میله های سرد و سیاه
 آه از آن آخرین ز لبخند           وای از آن واپسین ز دیده نگاه
 دیدیم آن دوستان که جان دادند            زیر زنجیر ، با هزار امید
 دیدم آن دشمنان که رقصیدند            در عزای دلاوران شهید
همنفس ، همنفس ،‌ مشو نزدیک            خنجرم ، آبداده زهرم
اندکی دورتر !‌ که سر تا پا            کینه ام ،‌ خشم سرکشم ، قهرم
خنجرم ، خنجرم که تیزی خویش           بر دل خصم خیره بنشانم
 آتشم ، آتشم که آخر کار            خرمن جور را بسوزانم
 


سیمین بهبهانی....

سرود نان         
مطرب دوره گرد باز آمد            نغمه زد ساز نغمه پردازش
سوز آوازه خوان دف در دست           شد هماهنگ ناله سازش
پای کوبان و دست افشان شد           دلقکِ جامه سرخ چهره سیاه
تا پشیزی ز جمع بستاند           از سر خویش بر گرفت کلاه
گرم شد با ادا و شوخی یِ او           سور رامشگران بازاری
چشمکی زد به دختری طناز           خنده یی زد به شیخ دستاری
کودکان را به سوی خویش کشید           که : بهار است و عید می اید
مقدمم فرخ است و فیروز است           شادی از من پدید می اید
این منم ، پیک نوبهار منم           که به شادی سرود می خوانم
لیک ، آهسته ، نغمه اش می گفت :          که نه از شادیَم... پی نانم! ...
مطرب دوره گرد رفت و ، هنوز          نغمه یی خوش به یاد دارم از او
می دوم سوی ساز کهنهٔ خویش           که همان نغمه را برآرم از او ...
 


عطار....

من شراب از ساغر من شراب از ساغر جان خورده‌ام نقل او از دست رضوان خورده‌ام گوییا وقت سحر از دست خضر جام جم پر آب حیوان خورده‌ام لب فرو بستم تو می‌دان کین شراب با حریفی آب دندان خورده‌ام تو مخور زنهار ازین می تا تویی زانکه من زنهار با جان خورده‌ام چون تویی تو نماند آنگهی نعره‌زن زان می که من زان خورده‌ام چون دریغ آمد به خویشم این شراب لاجرم از خویش پنهان خورده‌ام بر فراز عرش باز اشهبم زقه‌ها از دست سلطان خورده‌ام دل چو در انگشت رحمان داشتم شیر از انگشت رحمان خورده‌ام در فرح زانم که همچون غنچه من این قدح سر در گریبان خورده‌ام این زمان عطار گر نوشد شراب زیبدش چون زهر هجران خورده‌ام

Weblog Themes By Pichak

نويسندگان

لینک های مفید

درباره وبلاگ


مــزرعـه را.. ملـــخ هــا جــویــدنــد ! و مــا .. بــــرایِ کـلاغهــا “متـــرسک” سـاختــــیم ! و ایـن بــود ، شــروعِ جـــــهالــت …!

نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)

<-PollName->

<-PollItems->

خبرنامه وب سایت:





آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 1
بازدید دیروز : 1
بازدید هفته : 15
بازدید ماه : 40
بازدید کل : 67873
تعداد مطالب : 90
تعداد نظرات : 10
تعداد آنلاین : 1



ابزار پرش به بالا

كد موسيقي براي وبلاگ

  • قالب وبلاگ
  • راکت